മോചനം

     അയാള്‍ ക്ലോക്കിലേക്ക്   നോക്കി. സമയം ഒമ്പത് മണിയോടടുക്കുന്നു. അയാളൊരു യാത്രക്കൊരുങ്ങുകയാണ്. കൂട്ടിനു ഭാര്യയും രണ്ടു മക്കളുമുണ്ട്. യാത്രയുടെ ലക്ഷ്യസ്ഥാനം

അയാള്‍ക്കറിയില്ല. പക്ഷെ ഒന്നറിയാം. ഈ യാത്ര അവസാനത്തേതാണ്. ഇതിനൊരു മടക്കമില്ല…!!! തൊട്ടപ്പുറത്ത് അയാളുടെ ഭാര്യ ഇരിപ്പുണ്ട്. അയാള്‍ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. അവള്‍ ഒരു ഭാവഭേദവുമില്ലാതെ ഇരിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ടു മണിക്കൂറുകളായി. ഇത്രയും കാലം ജീവിക്കാന്‍ ധൈര്യം തന്നത് അവളാണ്. എല്ലാം അവസാനിപ്പിക്കാനുള്ള തീരുമാനവും അവളുടേത്‌ തന്നെയായിരുന്നു. ഇല്ലെങ്കില്‍ തന്നെ ഇങ്ങനെയൊരു ജീവിതത്തില്‍ എന്തര്‍ത്ഥമാണുള്ളത്…?! കടം തിരിച്ചു കൊടുക്കാന്‍ ഉള്ളവര്‍ക്ക് മാത്രമാണ് ഇപ്പോള്‍ തങ്ങളെ വേണ്ടത്. ആ പട്ടികയില്‍ എത്ര പേരുണ്ടെന്ന് തന്നെ അയാള്‍ക്ക്‌ നിശ്ചയമില്ല.

            തൊട്ടപ്പുറത്തെ വീടുകളില്‍ നിന്നും സീരിയലുകളുടെ ബഹളം കേള്‍ക്കാം. സാങ്കല്‍പ്പികമായ ജീവിതം കണ്ടു കരയുന്ന കുറെ വിഡ്ഢികകള്‍. എന്തുകൊണ്ട് തന്റെ ജീവിതം ഒരു മെഗാസീരിയല്‍ ആക്കിക്കൂടാ എന്ന് അയാള്‍ പലപ്പോഴും ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ട്. അത് കണ്ടു പൊട്ടിക്കരയുന്ന വീട്ടമ്മമാരുടെ മുഖം അയാള്‍ മനസ്സില്‍ സങ്കല്‍പ്പിക്കാറുമുണ്ട്. സീരിയലുകളുടെ ബഹളം തീരുന്നതിനു മുമ്പ് എല്ലാം അവസാനിക്കണം. ആര്‍ക്കും ഒരു സംശയവും തോന്നാന്‍ പാടില്ല. നാളെ രാവിലെ ചേതനയറ്റ നാലു ദേഹങ്ങള്‍ കാണുമ്പോഴേ എല്ലാവരും അറിയാന്‍ പാടുള്ളൂ… അയാള്‍ സാവധാനം എഴുന്നേറ്റു. ഇനിയും എന്തിനാണീ കാത്തിരിപ്പ്….? ആദ്യം മക്കളുടെ ഊഴമാണ്. പിന്നീട് ഭാര്യയുടെ. എന്നിട്ട് സ്വയം മരണം വരിക്കണം. എല്ലാം അയാള്‍ തീരുമാനിച്ചിട്ടുണ്ട്. മക്കള്‍ ഉറങ്ങുകയാണ്.അവരെ ഉണര്‍ത്തി ഭക്ഷണം കൊടുക്കണം. ഒരുപാട് കാലത്തിനു ശേഷമാണ് അവര്‍ക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള ആഹാരം ഉണ്ടാക്കുന്നത്. ഇനിയുണ്ടാക്കാന്‍ പറ്റില്ലല്ലോ. അയാള്‍ മക്കളെ ഉറക്കത്തില്‍ നിന്നും എഴുന്നേല്‍പ്പിച്ചു. അവര്‍ക്കുള്ള അന്ത്യ അത്താഴം തയ്യാറായി കഴിഞ്ഞു.

         അത്രയും സമയം നിര്‍വ്വികാരയായി ഇരുന്നിരുന്ന ഭാര്യ ഒരു ഭ്രാന്തിയെപ്പോലെ മക്കളുടെ അടുത്തേക്കോടി. ഇരുവരെയും കെട്ടിപ്പിടിച്ച് അവരുടെ കവിളുകളില്‍ തുരുതുരെ ചുംബിച്ചു. യാതൊന്നുമറിയാതെ  തന്നെ നോക്കി പകച്ചു നില്‍ക്കുന്ന മക്കളെ കണ്ടപ്പോഴാണ് അവള്‍ക്ക് സ്ഥലകാലബോധം കൈവന്നത്. അമ്മക്കിളി കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ക്ക്‌ തീറ്റ നല്‍കുന്ന പോലെ അവള്‍ മക്കള്‍ക്ക് ആഹാരം നല്‍കിത്തുടങ്ങി. അതില്‍ അവളുടെ കണ്ണീരിലെ ഉപ്പും കലര്‍ന്നിരുന്നു. മക്കളുടെ കൈ കഴുകിച്ച് അവള്‍ കിടക്കയില്‍ കൊണ്ട് പോയി കിടത്തി. ആ കുരുന്നു ശരീരങ്ങള്‍ പിടയുന്നത് കാണാന്‍ തനിക്കാവില്ലെന്ന ബോധ്യം അവള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നു. അവള്‍ അവിടെ നിന്നും തിരിച്ചു വന്നു. ഇനി തന്റെ ഊഴമാണെന്നവള്‍ക്കറിയാം. അവള്‍ തന്റെ ഭര്‍ത്താവിനെ നോക്കി അവസാനമായൊന്നു മന്ദഹസിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. ആ മന്ദഹാസം ഒരു ദീനരോദനമായി പരിണമിച്ചു.

          അയാള്‍ അവളോട്‌ മനസ്സുകൊണ്ട് യാത്ര പറഞ്ഞു. അവളും യാത്രയാവുകയാണ്. തന്റെ മനസ്സാം മരുഭൂമിയില്‍ കുളിര്‍മഴയായി പെയ്തിറങ്ങിയവള്‍….. തന്റെ നോക്കിലും നിശ്വാസത്തിലും അര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ കണ്ടെത്തിയവള്‍…. തന്നെ സ്വപ്നം കാണാന്‍ പഠിപ്പിച്ചവള്‍…. ഒടുവില്‍
കണ്ടതെല്ലാം വെറും സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ മാത്രമാണെന്നു ബോധ്യം വന്നപ്പോള്‍ അവസാനയാത്രയ്ക്കായി പ്രേരിപ്പിച്ചവള്‍… ഇനി തന്റെ ഊഴമാണ്. അതിനു മുമ്പ് എല്ലാവരും യാത്രയായി എന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തണം. അയാളുടെ കണക്കുകൂട്ടലുകളില്‍ കരിനിഴല്‍ വീണത്‌ പെട്ടന്നായിരുന്നു. ആരൊക്കെയോ കതകില്‍ മുട്ടുന്ന ശബ്ദം.ചുറ്റിലും ആക്രോശങ്ങള്‍…. കതകു ചവിട്ടി തുറന്ന് ആരൊക്കെയോ അകത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നു…. കൈകള്‍ ബന്ധിക്കപ്പെടുകയാണ്…. “കൊലപാതകി….ക്രൂരന്‍… ” ഒരുപാട് വിശേഷണങ്ങള്‍ അയാളുടെ കാതുകളില്‍ മുഴങ്ങി. നിമിഷങ്ങള്‍ കൊണ്ട് അയാള്‍ ഒരു കൊലയാളി ആയി മാറിയിരിക്കുന്നു. വീടിന്റെ മുറ്റം ജനസാഗരമായി മാറുകയാണ്. പോലീസ് ജീപ്പിന്റെയും ആംബുലന്‍സിന്റെയും ചൂളം വിളികള്‍. ഒരു  പരാജിതനെപ്പോലെ അയാള്‍ ചുറ്റിലും നോക്കി. ഇപ്പോള്‍ ചാനലുകളിലെ ബ്രേക്കിംഗ് ന്യൂസുകളില്‍ താനായിരിക്കും….. “ഭാര്യയെയും മക്കളെയും  നിഷ്ക്കരുണം വധിച്ചവന്‍ …. മനുഷ്യമൃഗം…” ഇതൊക്കെയായിരിക്കും തന്നെക്കുറിച്ചുള്ള വിശേഷണങ്ങള്‍ . പോലീസ് വിലങ്ങു  വെച്ച് കൊണ്ട് പോകുമ്പോള്‍ ആംബുലന്‍സിലേക്ക് കയറ്റുന്ന ചേതനയറ്റ ആ ശരീരങ്ങളെ അയാള്‍ നോക്കി. അവരെങ്കിലും രക്ഷപ്പെട്ടല്ലോ എന്ന ചിന്ത അയാള്‍ക്ക് കരുത്തേകി. അയാള്‍ ഊറിച്ചിരിച്ചു……

വോയ്സ്‌ മാഗസിനില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്.